Łatwo jest pomylić ze sobą wirusy i bakterie. Istnieje jednak kilka istotnych różnic między tymi dwoma rodzajami drobnoustrojów. Czy wiesz, na czym one polegają? Zapraszamy do odkrycia, w jaki sposób te mikroorganizmy wpływają na nas i co je wirusy, jak i bakterie są mikroorganizmami, które mogą powodować infekcje i ogólnie rzecz biorąc szkodzić naszemu ciału. To prawda, że czasami trudno jest zidentyfikować przyczynę niektórych infekcji, biorąc pod uwagę ich prawda jest taka, że te dwa mikroorganizmy, czyli wirusy i bakterie tak naprawdę bardzo się różnią od siebie. Teraz, gdy jesteśmy w trakcie globalnej pandemii spowodowanej przez koronawirusa SARS-CoV-2, ważne jest, aby lepiej zrozumieć cechy odróżniające wirusy od bakterii. W poniższych akapitach podamy Ci te wszystkie szczegóły, które musisz a bakterie: ogólne różnice między nimiŁatwo jest pomylić ze sobą wirusy i bakterie. Istnieje jednak kilka istotnych różnic między tymi dwoma rodzajami drobnoustrojów. Czy wiesz, na czym one polegają? Zapraszamy do odkrycia, w jaki sposób te mikroorganizmy wpływają na nas i co je z głównych różnic między wirusami i bakteriami jest to, że wirusy są bardziej szkodliwe dla naszego zdrowia i zawsze powodują choroby. Jednak zasada ta nie sprawdza się tak dokładnie w przypadku bakterii. Istnieje bowiem wiele bakterii, które stanowią nieodłączną część naszego jest na przykład w przypadku flory bakteryjnej, które utrzymują pH naszego przewodu pokarmowego na właściwym poziomie (mikrobiota).Jednak nie zawsze ten podział jest tak czarno-biały. Niekontrolowana populacja bakterii w naszym ciele i niektóre bakterie chorobotwórcze powodują choroby. Ponadto, dzięki niektórym postępom naukowym, niektóre wirusy, zwane bakteriofagami, są stosowane w leczeniu niektórych chorób wywoływanych przez bakterie obcego rzecz biorąc musisz pamiętać o tym, że istnieje kilka istotnych różnic między wirusami i bakteriami. Bakterie nie zawsze są szkodliwe i mogą stanowić część naszego organizmu. Wirusy już są różnice w budowie obu tych mikroorganizmów?Bakterie to w pełni niezależne mikroorganizmy. Oznacza to, że biorąc pod uwagę ich złożoność i zdolności reprodukcyjne, mogą przetrwać samodzielnie. Ale zasada ta nie dotyczy to wirusów. Nie jest całkowicie jasne, czy wirus poza bardziej złożoną komórką jest w stanie wirusach brakuje niezbędnych „narządów” do metabolizmu. Potrzebują również komórki, która działa jako nosiciel, aby móc się dalej rozmnażać. Dlatego nie są one funkcjonalne na poziomie indywidualnym i zawsze potrzebują bardziej zaawansowanego organizmu, aby i bakterie różnią się także pod względem wielkości. Bakterie są prawie 100 razy większe niż wirusy. Oznacza to, że możemy je zobaczyć za pomocą mikroskopu optycznego. Aby jednak zaobserwować wirusa, należy użyć mikroskopu różnica wielkości ma również związek ze złożonością każdego organizmu. Bakterie składają się ze ściany bakteryjnej i cytoplazmy, ze wszystkimi jej organami w środku. Wirusy składają się tylko z materiału genetycznego i białkowej błony zewnętrznej – wpływają na nas wirusy i bakterie?Oprócz bakterii, które już stanowią część naszego ciała, do naszego organizmu mogą także przedostać się zarówno obcego pochodzenia bakterie, jak i wirusy. Robią to przez usta, nos, rany na skórze, niektóre ukąszenia owadów i tak przedostaniu się ich do naszego organizmu nasz układ odpornościowy może zareagować skutecznie i zapobiegać wszelkim konsekwencjom. Albo może nastąpić sytuacja odwrotna. Takie mikroorganizmy mogą powodować infekcje lub choroby. Wirusy atakują nasze ciała, uszkadzając lub zabijając komórki, łącząc się z nimi i rozmnażając powodują jednak innego rodzaju szkody. Zużywają one zasoby komórek w naszym ciele i wytwarzają toksyczne substancje. Substancje te są znane jako toksyny. Ponadto infekcje wywoływane przez wirusy zwykle mają charakter ogólnoustrojowy, infekcje bakteryjne prawie zawsze zaczynają się jako zlokalizowane źródła z tego patologia i objawy będą zależeć przede wszystkim od rodzaju wirusa lub bakterii. Ale zależą również od stanu układu odpornościowego nosiciela i ogólnych cech zakażonej wirusy, jak i bakterie mogą powodować liczne komplikacje zdrowotne. Dlatego też musimy zwracać uwagę na wszelkie oznaki leczyć każdy z tych rodzajów mikroorganizmów?Oczywiście nasz układ odpornościowy jest odpowiedzialny za zwalczanie infekcji wywołanych przez wirusy i bakterie. Im lepiej działa nasz system immunologiczny, tym szybciej i skuteczniej będzie kontrolować rozwój infekcji. Na tej samej zasadzie możemy też zapewnić sobie „pomoc” z bakteriom mamy antybiotyki, które są lekami działającymi na ścianę komórkową bakterii i na ich mechanizm rozmnażania. Każdy rodzaj bakterii zareaguje na inne antybiotyki. Ponieważ wirusy nie mają ściany komórkowej ani własnych środków rozmnażania, antybiotyki są wobec nich całkowicie antybiotyków mamy również szczepionki. Szczepionki mogą działać przeciwko wirusom i bakteriom. Składają się z martwych mikroorganizmów lub fragmentów nieaktywnych drobnoustrojów. Każda szczepionka stawia nasz układ odpornościowy w pogotowiu na określony patogen, aby szybko i skutecznie mutują znacznie szybciej i łatwiej, aby przystosować się do organizmów, które chcą skolonizować. Dlatego trudno jest opracować szczepionkę, która będzie trwała i skuteczna przeciwko nim. Jednym z przykładów jest grypa – każdego roku naukowcy produkują nową odmianę szczepionki przeciw na koniec, aby skutecznie zwalczać wirusy, mamy również tak zwane środki przeciwwirusowe. Działają w sposób podobny do antybiotyków, ale ich działanie skupia się na różnych częściach i bakterie: co musisz zrozumieć na ich tematChociaż na poziomie klinicznym bakterie i wirusy wydają się podobne i wywołują podobne objawy, w rzeczywistości dzieli je wiele istotnych różnic. Jak zawsze, jeśli podejrzewasz u siebie jakąś infekcję lub masz jakiekolwiek objawy chorobowe, musisz udać się do lekarza. Tylko on będzie w stanie postawić prawidłową diagnozę i zaproponować Ci najlepszy sposób może Cię zainteresować ...Czy to wirus czy bakteria? U dzieci między 3 a 36 miesiącem życia istnieje pewna zależność – im wyższa temperatura tym wyższa szansa na bakterię. Ale nie ma tutaj jakiejś granicy, że np powyżej 39,5’C zawsze mamy do czynienia z infekcją bakteryjną, a poniżej z wirusową. Sezon przeziebień trwa a najlepsze. Katar, kaszel, ból gardła, gorączka - czy to zwykłe przeziębienie czy już grypa? Takie objawy są najczęstszą przyczyną wizyt u lekarza rodzinnego. Bardzo ważne jest ustalenie z jaką infekcją mamy do czynienia – wirusową czy bakteryjną, a co za ty idzie dobranie odpowiedniego leczenia. Około 90% infekcji dróg oddechowych, które objawiają się katarem, bólem gardła, kaszlem czy kichaniem są spowodowane przez wirusy, a antybiotyki zwalczają jedynie bakterie i grzyby. Niestety infekcje wirusowe i bakteryjne często dają te same objawy, a niewłaściwe stosowanie antybityków nie tylko obciąża wątrobę i nerki, ale także osłabia układ odponościowy i sieje spustoszenie w dobrej florze bakteryjnej organizmu. W ustaleniu, co wywołuje chorobę może pomóć test białka CRP, które powstaje jako reakcja obronna organizmu – jest to tzw. marker stanu zapalnego. Zdrowy organizm produkuje białko CRP w niewielki ilościach. W infekcjach wywołanych przez wirusy, takich jak przeziębienie, grypa, wirusowe zapalenie układu oddechowego czy mononukleoza (EBV) wartości CRP nieznacznie wzrasta (8-40 mg/L) – w nielicznych przypadkach może lekko przekraczyć 40 mg/L. Infekcje bakeryjne wyraźnie podnoszą wartość CPR. Bardzo wysoki wynik - CRP 100 mg/L i wyższy - wymaga pilnej konsultacji z lekarzem, ponieważ świadczy o silnej infekcji bakteryjnej i konieczność zastosowania antybiotyku. Dostepne w naszym sklepie Test CRP stanowi alternatywę względem badania CRP wykonywanego w laboratoriach medycznych. Jest szybki, można go wykonać w domu, nie trzeba czekac na wynik, a uzyskanie wyniku w czasie rzeczywistym pozwala szybko określić stan zdrowia pacjenta w chwili wykonywania badania. Druga różnica to ta, że wirusy są od bakterii znacznie prościej zbudowane. Można stwierdzić, że różnią się od siebie "anatomią". Bakterie posiadają ścianę komórkową jak i wewnętrzną architekturę bardzo zbliżoną do naszej. W środku ściany komórkowej znajduje się cytoplazma, rybosomy i genom, w którym zaprojektowany
Bakteryjne zapalenie płuc to stan zapalny miąższu płucnego wywołany przez bakterie. Na bakteryjne zapalenie płuc narażone są zwłaszcza osoby z osłabioną odpornością, dzieci i osoby starsze. Jakie są objawy bakteryjnego zapalenia płuc? Czy bakteryjne zapalenie płuc jest zaraźliwe? Na czym polega leczenie? Bakteryjne zapalenie płuc - przyczyny, objawy, leczenie Spis treściBakteryjne zapalenie płuc - przyczyny, czynniki ryzykaBakteryjne zapalenie płuc - drogi zakażeniaBakteryjne zapalenie płuc - objawyBakteryjne zapalenie płuc - diagnostykaBakteryjne zapalenie płuc - leczenieBakteryjne zapalenie płuc - powikłaniaZapalenie płuc Bakteryjne zapalenie płuc to stan zapalny miąższu płucnego obwodowo od oskrzelików końcowych wywołany przez bakterie. To właśnie bakterie są najczęstszą przyczyną zapalenia płuc. Rzadziej wywołują je wirusy, grzyby i inne czynniki. Bakteryjne zapalenie płuc - przyczyny, czynniki ryzyka Bakteryjne zapalenie płuc najczęściej jest wywoływane przez pneumokoki, czyli dwoinkę zapalenia płuc (Streptococcus pneumoniae). Inne bakterie, które mogą odpowiadać za zapalenie płuc, to pałeczka grypy (Haemophilus influenzae), gronkowiec złocisty (Staphylococcus aureus), enterobakterie (głównie Klebsiella pneumoniae, czyli pałeczka zapalenia płuc), pałeczka ropy błękitnej (Pseudomonas aeruginosa) i bakterie beztlenowcowe. Wówczas mamy do czynienia z typowym bakteryjnym zapaleniem płuc. Bakteryjne zapalenie płuc może być wynikiem nadkażenia bakteryjnego w przebiegu wirusowego zapalenia płuc. Jeśli zapalenie płuc jest wywołane przez nietypowe bakterie, wtedy diagnozuje się atypowe zapalenie płuc. Do grupy bakterii atypowych odpowiedzialnych za rozwój zapalenia płuc należą: Mycoplasma pneumoniae (mykoplazmatyczne zapalenie płuc), chlamydię - Chlamydia trachomatis, Chlamydiophila pneumoniae (chlamydiowe zapalenie płuc) oraz Legionella pneumophila. Czynniki ryzyka, czyli okoliczności sprzyjające zachorowaniu na bakteryjne zapalenie płuc, to: stan obniżonej odporności organizmu ( dzieci, osoby starsze) przewlekłe choroby układu oddechowego, np. przewlekłe zapalenie oskrzeli, rozedma, rozstrzenie oskrzeli przewlekłe choroby układu krążenia, np. wady serca zmniejszenie odporności organizmu, np. wskutek innych chorób palenie papierosów zakażenie wirusowe, zwłaszcza przez wirusy grypy zakażenie szpitalne Bakteryjne zapalenie płuc - drogi zakażenia Czy bakteryjne zapalenie płuc jest zaraźliwe? Tak - można się nim zarazić od chorego człowieka lub osoby, u której zakażenie przebiega bez wyraźnych objawów. Bakterie są przenoszone w powietrzu w drobnych kropelkach wydzieliny z dróg oddechowych, które wdychamy przebywając w bliskiej odległości od chorego. Do zakażenia może także dojść w wyniku dotykania rzeczy, które miały kontakt z chorym. Bakterie przenoszone są na skórze rąk, którymi dotykamy chorego lub skażone przez niego przedmioty (np. klamki, meble itp.). Ze skóry rąk przedostają się do dróg oddechowych podczas dotykania ust. Bakteryjne zapalenie płuc - objawy Objawy typowego bakteryjnego zapalenia płuc to: nagła, wysoka gorączką, często powyżej 40 st. C dreszcze, zlewne poty silne osłabienie kaszel z dużą ilością wydzieliny (kaszel mokry) bóle w klatce piersiowej duszność o różnym stopniu nasilenia Na bakteryjne zapalenie płuc narażone są zwłaszcza osoby z obniżoną odpornością - dzieci, osoby starsze, zmagające się z chorobą przewlekłą, np. cukrzycą. Zapalenie płuc wywołane przez atypowe bakterie charakteryzuje się: skrytym, powolnym początkiem prawidłową lub umiarkowanie podwyższoną temperaturą ciała suchym kaszlem niewielkimi odchyleniami w badaniu fizykalnym klatki piersiowej występują również objawy z innych układów niż układ oddechowy, takie jak: bóle mięśni i stawów czy biegunka stan ogólny chorego zwykle jest dobry (choć może być ciężki w zakażeniu Legionella) Bakteryjne zapalenie płuc - diagnostyka Przy podejrzeniu bakteryjnego zapalenia płuc wykonuje się RTG klatki piersiowej badania krwi (morfologia, wskaźniki ostrej fazy - CRP, OB, PCT) badania mikrobiologiczne - posiew materiału z dróg oddechowych i antybiogram Warto wiedzieć, że spośród wszystkich zakażeń układu oddechowego, najwięcej trudności z ustaleniem patogenu wywołującego chorobę sprawiają właśnie zapalenia płuc. Szacuje się, że w zależności od dostępności do metod diagnostycznych (posiewy, wykrywanie obecności antygenów, przeciwciał i materiału genetycznego drobnoustroju) czynnik etiologiczny udaje się wykryć jedynie w 20-60 proc. przypadków. Ze względu na dużą czasochłonność większości metod, ustalenie czynnika chorobotwórczego następuje dopiero po wdrożeniu leczenia. Bakteryjne zapalenie płuc - leczenie W przypadku typowego bakteryjnego zapalenia płuc stosuje się doustnie antybiotykoterapię. W większości przypadków trwa ona 7 dni. Leczenie atypowego zapalenia płuc różni się od leczenia typowego zapalenia płuc – stosuje się inne antybiotyki (najczęściej z grupy makrolidów). Antybiotykoterapię stosuje się zwykle przez 2 do 3 tygodni. Krótsze leczenie może prowadzić do nawrotu choroby. W trakcie zapalenia płuc należy bezwzględnie pozostać w domu (w cięższych przypadkach w szpitalu). Bakteryjne zapalenie płuc - powikłania Powikłaniem bakteryjnego zapalenia płuc może być ropień płuca czy wysiękowe zapalenie opłucnej. Bibliografia: 1. Kieszko R., Wirusowe i bakteryjne zapalenia płuc – różnicowanie kliniczne, "Nowa Medycyna" 2009, nr 22. Załęska-Ponganis J., Jackowska T., Atypowe bakteryjne zapalenia płuc u dzieci, "Nauk Medycznych" 2008, nr 9 Zapalenie płuc Zapalenie płuc to poważna choroba układu oddechowego. Objawy zapalenia płuc to najczęściej ból w klatce piersiowej przy oddychaniu, gorączka, dreszcze, suchy kaszel. Choroba wywoływana jest zarówno przez bakterie, wirusy, grzyby, jak i pasożyty. Jak rozpoznać zapalenie płuc? Posłuchaj naszego eksperta lek. med. Katarzyny Bukol-Krawczyk, internisty grupy Lux Med.Obecnie wiadomo, że rodzaj Legionella liczy co najmniej 45 gatunków oraz 64 grupy serologiczne, przy czym za zapalenie płuc w chorobie legionistów odpowiedzialna jest Legionella Pneumophila. Jest to Gram-ujemna bakteria tlenowa , która występuje w postaci pałeczki z rzęskami .
fot. Fotolia Zima to nieprzyjazna dla nas pora roku, jest ciemno i zimno, ale mróz jest potrzebny, ponieważ dzięki niemu mniej chorujemy – powtarzamy od pokoleń. Błąd! W ten sposób rozpowszechniamy tylko popularny mit, a wiara w niego sprawia, że nie jesteśmy świadomi zagrożeń, które od stycznia do marca czyhają na nas ze strony wirusów i bakterii. Mróz to raj dla wirusów Obalmy popularny mit: mróz nie wymraża chorób, nie zabija wirusów i nie jest potrzebny do tego, żebyśmy później nie chorowali. Wręcz przeciwnie: niskie temperatury to raj chociażby dla wirusów grypy. Okazuje się, że w lodzie wirus grypy może żyć kilka lat, ginie zaś po 6-8 godzinach w temperaturze 20 stopni. Co więcej, jego szczepy w laboratoriach przetrzymuje się w temperaturze… -70 stopni. Mróz więc grypie niestraszny. Aby zabić wirus grypy, temperatura przez całą zimę nie mogłaby spaść poniżej 7 stopni Celsjusza. To jednak jest raczej niewykonalne… To jednak nie koniec złych wiadomości. Jak myć ręce, by usunąć bakterie i wirusy? Rotawirusy rozwijają się w zimnie Podobnie jest z rotawirusami, które wywołują biegunki, wymioty, gorączkę, odwodnienie i osłabienie, czyli typowe objawy żołądkowo-jelitowe. Są one nieodporne na ciepło, ale świetnie radzą sobie w zimnie – w tym w mrożonych produktach żywnościowych. Niskie temperatury wręcz konserwują rotawirusy i umożliwiają im rozwijanie się. To dlatego zimą tak często – jako społeczeństwo – mamy do czynienia z tzw. grypą żołądkową. Problemy po zimie Skąd więc takie przekonanie, że mróz zabija choroby? Być może mylimy wirusy z bakteriami – te ostatnie faktycznie mogą przegrać w starciu z mrozem. Bakterie jednak nieco rzadziej powodują u nas choroby niż wirusy – wszak zimą częściej męczy nas grypa lub angina niż na przykład… tężec. Trzeba jednak pamiętać, że bakterie zazwyczaj nie giną na mrozie, ale przynajmniej w niskich temperaturach tracą swoją aktywność. Co się odwlecze, to nie uciecze – bakterie po takim wymrożeniu zaatakują nas w czasie odwilży… Przy okazji dodajmy – a nie są to dobre wieści! – że zimno nie wybija też insektów, np. komarów. Mroźna zima nie oznacza, że latem będzie nam ich mniej dokuczać… Jak nie zarazić się grypą w pracy? Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!
Jak sprawdzić czy to wirus czy bakteria? Polega ono na pobraniu od Pacjenta wymazu – próbki zainfekowanej tkanki lub wydzielin, wydalin (śluz, plwocina, mocz, „smarki”). Z tego hodowane są bakterie. To jest pierwszy krok, który pozwala upewnić się, że mamy do czynienia z infekcją bakteryjną a nie wirusową.Można, z dość dużym prawdopodobieństwem, na postawie objawów na bulwach ziemniaka określić jaka choroba jest ich przyczyną. Najłatwiej robić to porównując obserwowane oznaki ze zdjęciem modelowej Czubiński17 września 2020, 08:34Wiedza o tym, co zaatakowało bulwy, choć nie pomoże "tu i teraz", to pozwoli na kilka elementów agrotechniki na przyszłe sezony. Co robić zatem, gdy stwierdzimy jednego ze sprawców chorób: wirus smugowatości (PVY) – bezwzględnie nie wolno wykorzystywać bulw jako sadzeniaki, jeżeli na polu występują samosiewy, trzeba je zwalczać zaraz po ich wzejściu, aby zdążyć przed inwazją mszyc, które mogą przenieść wirusa na zdrowe plantacje; wirus czopowatości – bulwy nie powinny być wysadzane jako sadzeniaki a pole, gdzie występowały objawy powinno być wyłączone na wiele lat z uprawy ziemniaka. Ponadto można pokusić się o zwalczanie nicieni glebowych, które są wektorem wirusa za pomocą nematocydów. Dodatkowo maszyny i narzędzia używane na tym polu powinny być przed wjazdem na inne, gdzie mają być uprawiane ziemniaki jak najdokładniej oczyszczone z ziemi i kurzu. Miejsce czyszczenia nie powinno być fizycznie związane z polem przyszłej uprawy ziemniaka; bakterie powodujące mokrą zgniliznę (na zdjęciu powyżej) – w przypadku stwierdzenia w przechowali sadzeniaków choroby w ogniskach (gnicie), bulwy z takich miejsc powinny być odrzucone, gdyż wysadzone w polu mogą z dużym prawdopodobieństwem dać rośliny chorujące na czarną nóżkę. Na polu, skąd pochodzą bulwy nie powinniśmy uprawiać warzyw korzeniowych. Przechowalnia powinna po sezonie być wyczyszczona i zdezynfekowana środkiem bakteriobójczym; bakterie powodujące parcha zwyczajnego – pole takie najlepiej wyłączyć z produkcji ziemniaka i warzyw korzeniowych na minimum 4 lata. Ponadto warto sprawdzić pH gleby i jeżeli jest wysokie, powyżej 6,6 przed uprawą ziemniaka nie wapnować go, a nawet lekko zakwasić nawozem fizjologicznie kwaśnym (siarczanem amonu albo siarką elementarną); sprawca rizoktoniozy – bulwy z dużą ilością sklerocjów powinny być bezwzględnie odrzucone jako sadzeniaki. Na polu, na którym choroba występowała w poprzednich latach lub sadząc sadzeniaki co do których zdrowotności pod względem tej choroby nie mamy pewności (np. leżały obok tych ze sklerocjami, choć same wydają się czyste) bezwzględnie trzeba zaprawiać środkiem przeciwko tej chorobie. Na polu po wschodach powinniśmy obserwować rośliny i te z objawami choroby usuwać przez zawiązaniem bulw. Na podstawie innych objawów chorób bulw można podejmować właściwe decyzje. Zgodnie z zasadą "lepiej (i taniej) zapobiegać, niż leczyć", pozwoli to na zastopowanie środków zaradczych. Można dodać, że podejrzenie niektórych chorób pozwoli nie tylko na oszczędności, ale w ogóle umożliwi produkcję ziemniaka w przyszłych latach. Chodzi konkretnie o choroby kwarantannowe, jak bakterioza pierścieniowa, śluzak, rak ziemniaka czy chorób jakościowych istotnych dla produkcji nasiennej ziemniaka, jak wirusy czy silne porażenie rizoktoniozą. Dlatego lustracja bulw bywa często czynnością, która w dłuższej perspektywie decyduje o "być, albo nie być" ziemniaków w równieżWięcej objawów chorób bulw ziemniaka, a także o szkodnikach, które je gryzą, o przyczynach ich występowania i o środkach zaradczych na przyszłe sezony znajdą Państwo w najnowszym wydaniu kwartalnika Ziemniaki, który dostępny jest wyłącznie z prenumeratą "top agrar Polska". Cena kwartalnika to 32 zł/rok, czyli zaledwie 8 zł/egz. Zamówienia prenumeraty pod numerem telefonu: 61 86 90 690. tczWażne TematyCeny skupu zbóżCeny rzepakuCeny i dopłaty do nawozówZboże z UkrainyBakterie wywołujące zatrucia pokarmowe - jak ich uniknąć. Zatrucie pokarmowe, szczególnie latem, może dotknąć każdego. Jeżeli nie chcesz, by dopadła cię biegunka, ból brzucha, wymioty i nudności zwracaj uwagę na to, co jesz. Salmonella, gronkowiec, pałeczki jadu kiełbasianego, bakteria E. coli, yersinia czy listeria lubią
Okres zimowy, zmieniająca się pogoda i osłabiona odporność to czynniki, które sprzyjają pojawianiu się infekcji. Aby jednak podjąć odpowiednie kroki w leczeniu, bardzo ważne jest rozpoznanie, czy mamy do czynienia z infekcją wirusową czy bakteryjną. Zdecydowanie najgorszą opcją jest przyjmowanie leków bez pewności, na jaki rodzaj zakażenia cierpimy. W przypadku infekcji wirusowej, antybiotyk jest w stanie wyrządzić więcej szkód niż pożytku. Możemy w ten sposób uodpornić nasz organizm na jego działanie. Objawy infekcji są często bardzo podobne, ponieważ oba wykorzystują te same drogi wejścia – błony śluzowe dróg oddechowych – a nasz układ odpornościowy walczy z nimi bardzo podobnie. Infekcja wirusowa powstaje pod wpływem działania wirusów – mikroorganizmów, które ze względu na niewielkie rozmiary, znacznie mniejsze od bakterii, bardzo łatwo przenikają przez błony śluzowe. Mogą zajmować wiele organizmów jednocześnie i są odporne na działanie antybiotyków. Przenoszą się przez krew czy uszkodzoną skórę, ale i drogą kropelkową. Klasyczna infekcja wirusowa objawia się katarem, bólem gardła i kaszlem. Katar jest wodnisty, a nie ropny, jak w przypadku infekcji bakteryjnej. Gardło jest zaczerwienione, ale bez nalotów ropnych i nie w aż tak dużym stopniu, jak w przypadku zajęcia go przez bakterie. Kaszel zwykle jest suchy i na początku występuje w nocy, by wraz z rozwijającą się infekcją, dawać o sobie znać także w dzień. Jeśli pojawia się gorączka, to zwykle nie przekracza 38°C i ustępuje pod wpływem działania leków przeciwgorączkowych. Gdy temperatura ciała zaczyna przekraczać tę charakterystyczną dla infekcji wirusowej, a ponadto utrzymuje się przez dłuższy czas i nie spada mimo podania leków przeciwgorączkowych, najpewniej przyczyną jest infekcja bakteryjna. Organizm zajęty przez bakterie zmaga się również z mokrym i uciążliwym kaszlem, często z odkrztuszaniem, a do tego ropnym katarem. Warto pamiętać, że każda infekcja wirusowa może przejść w zakażenie bakteryjne, dlatego żadnego przeziębienia nie wolno zlekceważyć. Jeśli nastąpi nagły wzrost gorączki po kilku dniach od początku choroby, wydzielina z nosa zmieni swoją barwę na zielonkawo-żółtą – może to oznaczać atak bakterii. Wirus osłabia odporność, a wtedy zwykle niegroźne dla organizmu bakterie, mogą stać się przyczyną kolejnej choroby, na tle bakteryjnym. Jeśli więc choroba po kilku dniach nie mija, a jej objawy wręcz się nasilają – może to znaczyć, że do ataku wkroczyły bakterie. Bakterie to małe, niezależne żywe stworzenia. Składają się tylko z jednej komórki. Szacuje się, że 10 000 różnych gatunków bakterii żyje w naszym ciele. Razem ważą około 2 kilogramów. Większość z nich jest dla nas niezbędna, ponieważ są one ważne na przykład dla naszego trawienia i naszego układu odpornościowego. Jednak są też bakterie zdolne do wywoływania chorób. Bakterie chorobotwórcze wywołujące chorobę wytwarzają toksyny, które niszczą komórki. Mogą powodować zatrucie pokarmowe i inne poważne choroby, w tym zapalenie opon mózgowych , zapalenie płuc i gruźlicę. Infekcje bakteryjne można leczyć antybiotykami , które są bardzo skuteczne w zabijaniu bakterii. Jednak z powodu nadmiernego stosowania antybiotyków niektóre bakterie (E. coli i MRSA) uzyskały oporność na nie. Niektóre stały się nawet znane jako superbakterie, ponieważ uzyskały oporność na wiele antybiotyków. Wirusy to patogeny wywołujące szereg chorób, w tym ospę wietrzną, grypę, wściekliznę, chorobę wirusową Ebola, chorobę Zika i HIV / AIDS. Wirusy mogą powodować trwałe infekcje, w których stają się uśpione i mogą zostać ponownie aktywowane w późniejszym czasie. Niektóre wirusy mogą powodować zmiany w komórkach gospodarza, które powodują rozwój raka. Te wirusy raka powodują raka, taki jak rak wątroby, rak szyjki macicy i chłoniak. Antybiotyki nie działają przeciwko wirusom. Leczenie infekcji wirusowych zazwyczaj obejmuje leki, które leczą objawy infekcji, a nie samego wirusa. Leki przeciwwirusowe są stosowane w leczeniu niektórych rodzajów infekcji wirusowych. Struktura: Bakterie są organizmami jednokomórkowymi, mają metabolizm i same mogą się rozmnażać. Wirusy składają się tylko z powłoki białkowej, w której zachowują swój materiał genetyczny. Bakterie mogą być nawet sto razy większe niż wirusy. Rozmnażanie: bakterie namnażają się przez podział komórek. Wirusy nie mają metabolizmu i dlatego nie mogą się namnażać. Potrzebują żywej komórki, na przykład bakterii jako gospodarza, w której włączają swój materiał genetyczny. Gospodarz dba o reprodukcję wirusa. Leczenie: antybiotyki stosuje się przeciwko bakteriom, które niszczą ścianę komórkową lub hamują namnażanie. Do zwalczania wirusów stosuje się specjalne leki zwane lekami przeciwwirusowymi, które zapobiegają przedostawaniu się wirusa do komórki gospodarza lub niszczeniu materiału genetycznego wirusa. Wzmocnij swoją odporność! W przypadku ochrony przed wirusami ważne jest hartowanie się częstym przebywaniem na świeżym powietrzu, ponieważ z każdym atakiem nasz organizm radzi sobie z infekcją dużo szybciej i lepiej, a objawy nie są tak dokuczliwe. Zdecydowanie warte zachodu jest suplementowanie witaminy D3, której organizm nie jest w stanie produkować w odpowiedniej ilości w okresie jesienno-zimowym. TU znajdziesz polecaną przez nas Witaminę D+k2 Układ odpornościowy jest również częścią samoregulacji. Jeśli wzmocnimy nasz układ odpornościowy, jest to jeden z najważniejszych kroków w zwalczaniu infekcji. Istnieją różne punkty wyjścia do wzmocnienia układu odpornościowego. Najbardziej zrównoważony jest nasz sposób życia: jak jeść? Jak narazić się na stres i jak sobie z tym poradzić? Ile czasu na regenerację daję swojemu ciału, czy śpię wystarczająco i robię sobie przerwy? Jak szczęśliwe jest moje codzienne życie? To holistyczne podejście było już znane starożytnym Grekom w czasach Hipokratesa i jest dziś nie tylko szczególnie obecne w tradycyjnej europejskiej naturopatii, ale jest również uważane za położnika współczesnej medycyny. Oprócz dbającego o zdrowie stylu życia, mamy również dostępne zasoby, które wspierają nasz układ odpornościowy w taki czy inny sposób. ——————————————————————————————————————————————————————————————————————————————————— Zapraszamy do naszego sklepu w kategorii ODPORNOŚĆ znajdziecie wszystkie polecane i sprawdzone przez nas produkty. Dbajmy o siebie kochani, wzmacniajmy nasz system odpornościowy na każdy możliwy sposób. To nasza tarcza do obrony przed złymi czynnikami 🙂
Essentiale Forte, kapsułki, 300 mg fosfolipidów z nasion sojowych. Wskazania: Roślinny produkt leczniczy stosowany w chorobach wątroby. Zmniejsza dolegliwości, jak: brak apetytu, uczucie ucisku w prawym nadbrzuszu spowodowane uszkodzeniem wątroby w wyniku nieprawidłowej diety, działania substancji toksycznych lub zapalenia wątroby. W ostatnich miesiącach temat wirusów i bakterii stał się wyjątkowo popularny. Nic dziwnego, zważywszy na to, że mamy pandemię koronawirusa SARS-CoV-2, powodującego chorobę COVID-19. Warto zatem wiedzieć, o czym dokładnie mówimy, kiedy chodzi o wirusy oraz bakterie. Czym się różnią wirusy od bakterii? Co z tych odmienności wynika? Na przykład, dlaczego antybiotyki są zabójcze dla bakterii, ale nie działają na wirusy? Czy wirusy i bakterie mogą między sobą konkurować? Czy wirusy atakują bakterie albo czy bakterie infekują wirusy? Bakteria a wirus – czym się różnią? Najważniejsza różnica między wirusami i bakteriami dotyczy żywotności. Bakterie są żywymi organizmami (mikroorganizmami) w pełnym tego sformułowania znaczeniu. Mają swoje komórki, własny metabolizm, replikują się same z siebie, ewoluują. Tymczasem wirusy uznawane są za „półżywe” i określa się je raczej jako cząsteczki zakaźne lub molekularne pasożyty niż organizmy, pomimo tego, że dla uproszczenia i praktyczności wchodzą zwykle w skład zbioru o nazwie „mikroorganizmy” czy „drobnoustroje”. Fundamentalnie bakterie są zatem żywe, a wirusy „tylko” są jednostkami biologicznymi. Te ostatnie mogą się namnażać i ewoluować jedynie w komórkach gospodarza. Nie posiadają swoich komórek ani własnego aparatu molekularnego. Wirusy mogą się różnić między sobą budową, jednak u podstaw są i tak podobne. W stanie wolnym (poza organizmem gospodarza wirusy nazywamy wirionami) mają płaszcz białkowy, określany kapsydem, a czasem także otoczkę białkowo-lipidową (tak jak w przypadku koronawirusa SARS-CoV-2). Wirusy bakteryjne (bakteriofagi) dodatkowo posiadają specyficzne struktury, przypominające wyglądem „nogi robotów z kosmosu”. Są nimi kołnierz, tuba, płytka podstawowa i odchodzące od niej włókna, widoczne na schemacie, dwa akapity niżej. Bakteriofagi przylegające do ściany komórkowej bakterii na obrazie z mikroskopu elektronowego. Za: dr Graham Beards Bakterie natomiast posiadają ścianę komórkową, błonę komórkową, cytoplazmę, własny aparat molekularny do przeprowadzania procesów metabolicznych i replikacji, w tym chromosom bakteryjny (genofor), plazmid (dodatkowa pętla DNA z genami kodującymi białka potrzebne bakteriom do przetrwania w określonym środowisku) i rybosomy. Mogą mieć elementy pozwalające im na poruszanie się. Różnice w budowie skutkują też odmiennymi rozmiarami. Wirusy są z reguły o wiele mniejsze od bakterii, a ich średnica podawana jest zazwyczaj w nanometrach (nm), podczas gdy średnica bakterii w mikrometrach (μm). Nie znaczy to, że nie ma wyjątków, gdyż znane są wirusy gigantyczne, wielkością dorastające bakteriom. Z reguły jednak wirusy można obejrzeć jedynie pod mikroskopem elektronowym, podczas gdy bakterie widoczne są już pod mikroskopem optycznym z mocnym powiększeniem. Kolejna cecha dzieląca wirusy i bakterie to rodzaj, budowa i wielkość genomu, czyli materiału genetycznego. Wirusy mogą mieć RNA zamiast DNA – znane są i wirusy RNA i wirusy DNA. Niektóre wirusy RNA (retrowirusy) mogą przeprowadzać w komórkach gospodarza odwrotną transkrypcję, czyli przepisanie RNA na DNA, co u bakterii czy komórek jądrowych (w tym człowieka) nie zachodzi, lub od razu przechodzić do syntezy swoich białek, wykorzystując rybosomy gospodarza. U nas i u bakterii miejsce ma zwykła transkrypcja, a więc zmiana DNA na RNA. Genom wirusów może być i ciągły i „zamknięty” w pętelkę (kolisty), a genom bakterii jest kolisty (zarówno ten główny, jak i plazmidowy, choć są znane wyjątki). Schemat budowy bakteriofaga. Za: Maksim, Wikimedia, z późn. zm. Wirusy i bakterie – jakie są dalsze podobieństwa i różnice? Wirusy posiadają z reguły znacznie mniej genów niż bakterie – czasem nawet tylko dwa. Bakterie muszą mieć bowiem sekwencje kodujące białka do przeprowadzania procesów metabolicznych i tworzenia aparatu replikacyjnego, podczas gdy wirusy ich nie mają. Znane są mimo to wyjątki – wirusy należące do rodziny pandorawirusów (np. Pandoravirus salinus czy Pandoravirus dulcis) mogą mieć nawet od około 1500 do około 2500 genów. Ich gospodarzami są inne mikroorganizmy – ameby. Wirusy oprócz wspomnianych elementów budowy mogą zawierać jeszcze enzymy, czynniki transkrypcyjne czy białka utrudniające lub udaremniające odpowiedź immunologiczną atakowanego organizmu. Wirusy są zdolne do infekowania wszelkich form życia. Mogą zakażać bakterie (w tym cyjanobakterie, sinice) i archeany, protisty (pierwotniaki, glony), grzyby, rośliny i zwierzęta. Bakterie z kolei atakują większe od siebie organizmy, takie jak protisty, grzyby, rośliny i zwierzęta. Bakterie nie zakażają wirusów, co podkreślam dlatego, że niedawno TVP, Gazeta Polska, Gospodarka Morska oraz Polskie Radio opublikowały teksty z informacjami o „bakteriach wirusów”, tak jakby bakterie atakowały wirusy lub jakby wirusy były jakimiś podjednostkami bakteryjnymi. Nowa książka popularnonaukowa o epidemiach i nie tylko W kontekście ekologicznym warto wiedzieć, że wirusy są bardziej wszechobecne nawet od bakterii – znajdują się we wszelkich środowiskach i pełnią w nich istotną rolę regulacyjną. W ekosystemach głębinowych są przyczyną śmierci do około 80% bakterii. Dzięki nim możliwe jest więc uwalnianie znacznych ilości węgla, które pozwalają funkcjonować przydennej sieci troficznej. To samo dzieje się w innych miejscach – wirusy uśmiercają liczne organizmy, przywracając zawartą w nich materię środowisku. Wobec tego pomimo iż wirusy nie są organizmami żywymi, często wlicza się je w ujęciu ekologicznym do biomasy. Różnic i podobieństw pomiędzy wirusami i bakteriami jest znacznie więcej. Te, które dotychczas opisałem można uznać za najważniejsze zarówno w kontekście biologicznym jak i epidemiologicznym. Jest jednak jeszcze jedna rzecz, o której chciałbym wspomnieć. Ludzki genom zawiera około 8% sekwencji wirusowych. Wynika to z faktu, że wirusy mogą dostać się do komórek płciowych (plemników lub oocytów) i zostać przekazane następnemu pokoleniu. Od bakterii mamy jednak coś dużo bardziej fundamentalnego – mitochondria. Organella te wyewoluowały z bakterii, z którymi eukarionty (komórki jądrowe) dawno temu weszły w symbiozę i zaczęły dziedziczyć je wraz z cytoplazmą. Wirusy SARS-CoV-2. Za: Lan, Jun, Zhou i wsp., Nature Czemu antybiotyki nie działają na wirusy? Antybiotyki mogą działać różnie. Najczęściej blokują syntezę ściany komórkowej, powodują jej dziurawienie, hamują odczytywanie i replikację materiału genetycznego bakterii i jej podziały. Już w tym momencie widać, że antybiotyk nie bardzo ma jak zadziałać na wirusa, gdyż ten nie posiada ściany komórkowej ani własnego aparatu molekularnego. Leki antybiotyczne powodują uszkodzenia elementów i mechanizmów obecnych u bakterii, ale nie u wirusów, dlatego na nie nie działają. Efekty leków antywirusowych opierają się na utrudnianiu wirusowi przylegania do komórek i wnikania do nich, jak również zaburzaniu ich cyklu replikacyjnego. Prowadzenie bloga naukowego wymaga ponoszenia kosztów. Merytoryczne przygotowanie do napisania artykułu to często godziny czytania podręczników i publikacji. Zdecydowałem się więc stworzyć profil na Patronite, gdzie w prosty sposób można ustawić comiesięczne wpłaty na rozwój bloga. Dzięki temu może on funkcjonować i będzie lepiej się rozwijać. Pięć lub dziesięć złotych miesięcznie nie jest dla jednej osoby dużą kwotą, ale przy wsparciu wielu staje się realnym, finansowym patronatem bloga, dzięki któremu mogę poświęcać więcej czasu na pisanie artykułów. Jadwiga Baj. „Mikrobiologia”. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2018. Anna Goździcka-Józefiak. Wirusologia. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 2019. Coghlan, Andy. „My so-called viral life: is discovery new life form?.” (2013). Philippe, Nadège, et al. „Pandoraviruses: amoeba viruses with genomes up to Mb reaching that of parasitic eukaryotes.” Science (2013). Hunter, Philip. „Massing life.” EMBO reports (2010). Lan, Jun, et al. „Structure of the SARS-CoV-2 spike receptor-binding domain bound to the ACE2 receptor.” Nature (2020). Tagi: Test CRP-Screen umożliwia wykrycie białka C-reaktywnego w czterech zakresach (niższy niż 8mg/L; 8-40mg/L; 40-100mg/L; wyższy niż 100mg/L), przy czym wynik powyżej 40mg/L świadczy o infekcji bakteryjnej i jest wskazaniem do zastosowania antybiotyku, poniżej 40mg/L oznacza infekcję wirusową. Określenie stężenia białka CRP to Zapalenie opon mózgowych to stan zapalny otoczki otaczającej mózg i rdzeń kręgowy. Istnieją różne rodzaje zapalenia opon mózgowych. W zależności od czasu trwania i szybkości rozwoju wyróżnia się trzy typy zapalenia opon mózgowych:ostre zapalenie opon mózgowych (od kilku godzin do kilku dni);podostre zapalenie opon mózgowych (ponad dwa tygodnie);przewlekłe zapalenie opon mózgowych (ponad miesiąc) jest znacznie rzadsze. Niezależnie od przyczyny (wirus, bakteria, grzyb, pasożyt) zapalenie opon mózgowych jest stanem nagłym. O ile wirusowe zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych ma na ogół łagodny przebieg, o tyle bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych może być szczególnie zjadliwe: częste są następstwa neurologiczne i możliwy jest powoduje zapalenie opon mózgowych?Zapalenie opon mózgowych jest spowodowane zakażeniem płynu mózgowo-rdzeniowego (płynu krążącego między oponami mózgowymi), zazwyczaj wywołanym przez wirusa. W niektórych przypadkach może być również spowodowane przez bakterie, grzyby lub pasożyty. Większość przypadków zapalenia opon mózgowych występuje w normalnych warunkach życia, bez związku z hospitalizacją lub zabiegiem medycznym: mówimy o "zbiorowym zapaleniu opon mózgowych".Wirusowe zapalenie opon mózgowych, najczęstsze przyczynyWirusowe zapalenie opon mózgowych jest najczęściej spowodowane przez szeroko rozpowszechnione enterowirusy, ale "zespół zapalenia opon mózgowych" może wystąpić również po innych chorobach wirusowych, takich jak ospa wietrzna, świnka, odra, półpasiec, a nawet opryszczka u osób z obniżoną zapalenie opon mózgowych, rzadsze, ale poważniejszeBakteryjne zapalenie opon mózgowych to nagły przypadek medyczny. Mogą wystąpić po infekcji miejscowej, oddechowej (zapalenie płuc) lub ucha, nosa i gardła (laryngologia) (zapalenie nosogardła, angina, zapalenie ucha, zapalenie zatok, itp.). Bakterie obecne w nosogardzieli przechodzą do krwiobiegu i zakażają płyn mózgowo-rdzeniowy, prowadząc do zaburzeń czynności narządów i krążenia nie są one szybko leczone, bakteryjne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych może dotrzeć do innych części ośrodkowego układu nerwowego, takich jak mózg, móżdżek lub pień mózgu (zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych) i wpłynąć na cały organizm (posocznica). W tym przypadku choroba jest określana jako "inwazyjna".Zakażenie opon mózgowych może być również spowodowane przez:po operacji lub hospitalizacji (szpitalne zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych), np. po operacji neurochirurgicznej lub laryngologicznej, gdy doszło do skażenia płynu mózgowo-rdzeniowego przez:bakterię;uraz czaszki;choroby (nowotwory, toczeń...);stosowanie niektórych leków. Jakie są objawy zapalenia opon mózgowych?Meningokokowe zapalenie opon mózgowych występuje zazwyczaj w okresie niemowlęcym (u dzieci poniżej 1 roku życia), w okresie dojrzewania lub w młodym wieku dorosłym (między 16 a 24 rokiem życia). Łączy w sobie zespół infekcyjny (gorączka, silne bóle głowy, wymioty) i zespół oponowy (sztywność karku, senność, zaburzenia świadomości, a nawet śpiączka).Ogólnie rzecz biorąc, zapalenie opon mózgowych może zatem objawiać się:gorączkąsilne bóle głowynudności i wymiotysztywność karkunadwrażliwość na światło lub hałasczasami, zaburzenia zachowania i dezorientacjadrgawkiwykwity skórne: wybroczyny lub plamica (małe czerwone plamki);Jak zapobiegać zapaleniu opon mózgowych?Aby zapobiec wystąpieniu zapalenia opon mózgowych, zaleca się zaszczepić małe dziecko przeciwko pneumokokom, rozpoznać, czy masz wirusowe czy bakteryjne zapalenie opon mózgowych?Aby zdiagnozować zapalenie opon mózgowych, konieczne jest przeprowadzenie badania lędźwiowe (pobranie próbki płynu mózgowo-rdzeniowego na poziomie kręgosłupa) kończy to badanie, aby poznać charakter zapalenia opon mózgowych (bakteryjne, wirusowe, nowotworowe...). Gołym okiem lekarz może stwierdzić, czy chodzi o zapalenie opon mózgowych zwane "przejrzystym płynem" (często pochodzenia wirusowego), czy o zapalenie opon mózgowych "mętnym płynem" (z reguły bakteryjne).Jak leczy się zapalenie opon mózgowych?W przypadku zapalenia opon mózgowych konieczna może być hospitalizacja. Leczenie zależy od rodzaju zapalenia opon wirusowe zapalenie opon mózgowych nie wymaga szczególnego leczenia. Powrót do zdrowia następuje samoistnie i bez następstw. Inne leki na e-receptę mogą być stosowane do leczenia gorączki, ewentualnych drgawek, itp. Tylko ciężkie postacie, szczególnie zapalenie opon mózgowych, wymagają leków zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych wymaga pilnej antybiotykoterapii, w ramach przypadku grzybiczego lub pasożytniczego zapalenia opon mózgowych lekarz przepisuje leki przeciwgrzybicze (przeciwko grzybom) lub przeciwpasożytnicze. Urządzenie będzie też z blisko 100 proc. skutecznością wykrywać każdy zdefiniowany wcześniej wirus, co wesprze np. lekarzy pierwszego kontaktu czy pediatrów, którzy każdego dnia Bakterie mogą żyć w prawie każdym możliwym środowisku, w tym w ludzkim ciele lub na nim. Wirusy atakują komórki ciała, wykorzystując składniki komórek do wzrostu i namnażania. Oba te mikroorganizmy przenoszą się w podobny sposób. Bakterie i wirusy mogą powodować wiele typowych infekcji. Ale jakie są różnice między tymi dwoma rodzajami organizmów zakaźnych? Bakterie to małe mikroorganizmy zbudowane z jednej komórki. Są bardzo różnorodne i mogą mieć wiele różnych kształtów i cech strukturalnych. Bakterie mogą żyć w prawie każdym możliwym środowisku, w tym w ludzkim ciele lub na nim. Tylko garstka bakterii powoduje infekcje u ludzi. Bakterie te nazywane są bakteriami chorobotwórczymi. Wirusy są innym rodzajem drobnego mikroorganizmu. Podobnie jak bakterie, są bardzo różnorodne i mają różnorodne kształty i cechy. Wirusy są pasożytnicze. Oznacza to, że do życia potrzebują żywych komórek lub tkanek. Wirusy mogą atakować komórki twojego ciała, wykorzystując składniki komórek do wzrostu i namnażania. Niektóre wirusy zabijają nawet komórki gospodarza w ramach ich cyklu życia. Jak przenoszone są infekcje bakteryjne? Wiele infekcji bakteryjnych jest zaraźliwych, co oznacza, że można je przenosić z człowieka na człowieka. Może to nastąpić na wiele sposobów, w tym: bliski kontakt z osobą, która ma zakażenie bakteryjne, w tym dotykanie i całowanie kontakt z płynami ustrojowymi osoby, która ma infekcję, szczególnie po kontakcie seksualnym lub gdy kaszle lub kicha przeniesienie z matki na dziecko w czasie ciąży lub porodu wchodzenie w kontakt z powierzchniami skażonymi bakteriami, takimi jak klamki lub uchwyty kranów, a następnie dotykanie twarzy, nosa lub ust Oprócz przenoszenia się z osoby na osobę infekcje bakteryjne mogą być również przenoszone przez ukąszenie zarażonego owada. Ponadto spożywanie zanieczyszczonej żywności lub wody może również prowadzić do infekcji. W jaki sposób przenoszone są infekcje wirusowe? Podobnie jak infekcje bakteryjne, wiele infekcji wirusowych jest również zaraźliwych. Mogą być przekazywane między osobami na wiele takich samych sposobów, w tym: bliski kontakt z osobą, która ma infekcję wirusową kontakt z płynami ustrojowymi osoby z infekcją wirusową przeniesienie z matki na dziecko w czasie ciąży lub porodu wchodzenie w kontakt z zanieczyszczonymi powierzchniami Ponadto, podobnie jak infekcje bakteryjne, infekcje wirusowe mogą być przenoszone przez ukąszenie zarażonego owada lub poprzez spożywanie skażonej żywności lub wody. Czytaj też:Jak zmierzyć temperaturę bez termometru? .