Obowiązki notariusza podczas podpisywania aktu notarialnego sprzedaży nieruchomości Ustawa z dnia 14 lutego 1991 r. Prawo o notariacie w art. 92 wskazuje, że „akt notarialny powinien zawierać: dzień, miesiąc i rok sporządzenia aktu, a w razie potrzeby lub na żądanie strony – godzinę i minutę rozpoczęcia i podpisania aktu; miejsce sporządzenia aktu; imię, nazwisko i siedzibę kancelarii notariusza, a jeżeli akt sporządził zastępca notariusza – nadto imię i nazwisko zastępcy; imiona, nazwiska, imiona rodziców i miejsce zamieszkania osób fizycznych, nazwę i siedzibę osób prawnych lub innych podmiotów biorących udział w akcie, imiona, nazwiska i miejsce zamieszkania osób działających w imieniu osób prawnych, ich przedstawicieli lub pełnomocników, a także innych osób obecnych przy sporządzaniu aktu; oświadczenia stron, z powołaniem się w razie potrzeby na okazane przy akcie dokumenty; stwierdzenie, na żądanie stron, faktów i istotnych okoliczności, które zaszły przy spisywaniu aktu, stwierdzenie, że akt został odczytany, przyjęty i podpisany; podpisy biorących udział w akcie oraz osób obecnych przy sporządzaniu aktu; podpis notariusza”. Jeżeli w akcie bierze udział osoba, która nie umie lub nie może pisać, notariusz stwierdza, że osoba ta aktu nie podpisała, i podaje, z jakich powodów Jeżeli akt notarialny dotyczy czynności prawnej, akt ten powinien zawierać treści istotne dla tej czynności. Ponadto akt notarialny powinien zawierać inne stwierdzenia, których potrzeba umieszczenia w akcie wynika z niniejszej ustawy, z przepisów szczególnych albo z woli stron. Jeżeli akt notarialny w swej treści zawiera przeniesienie, zmianę lub zrzeczenie się prawa ujawnionego w księdze wieczystej albo ustanowienie prawa podlegającego ujawnieniu w księdze wieczystej, bądź obejmuje czynność przenoszącą własność nieruchomości, chociażby dla tej nieruchomości nie była prowadzona księga wieczysta, notariusz sporządzający akt notarialny jest obowiązany zamieścić w tym akcie wniosek o dokonanie wpisu w księdze wieczystej, zawierający wszystkie dane wymagane przepisami Kodeksu postępowania cywilnego. Notariusz jest obowiązany przesłać z urzędu sądowi właściwemu do prowadzenia ksiąg wieczystych wypis aktu notarialnego zawierający wniosek o wpis do księgi wieczystej wraz z dokumentami stanowiącymi podstawę wpisu, w terminie trzech dni od sporządzenia aktu. Jeżeli akt notarialny w swej treści zawiera przeniesienie własności nieruchomości dokonane przez osobę, na rzecz której zostało przekształcone prawo użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości na podstawie art. 1 ust. 1, 2 albo ust. 3 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przekształceniu prawa użytkowania wieczystego w prawo własności nieruchomości (Dz. U. Nr 175, poz. 1459 oraz z 2007 r. Nr 191, poz. 1371), przed upływem 5 lat, licząc od dnia przekształcenia, notariusz, który sporządził ten akt, jest obowiązany przesłać z urzędu jego wypis organowi, który wydał decyzję o przekształceniu”. Podatek od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego Zgodnie z ustawą z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych „notariusze są płatnikami podatku od czynności cywilnoprawnych dokonywanych w formie aktu notarialnego” i „obowiązani są uzależnić dokonanie czynności cywilnoprawnej od uprzedniego zapłacenia podatku”. Na mocy art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn „notariusze są płatnikami podatku od darowizny dokonanej w formie aktu notarialnego albo zawartej w tej formie umowy nieodpłatnego zniesienia współwłasności lub ugody w tym przedmiocie”. Czy notariusz powinien udzielać informacji o obowiązku odprowadzenia podatku dochodowego strony umowy notarialnej? Brak jest takich uregulowań w ustawach o podatku dochodowym, zatem ustawowy obowiązek udzielania informacji o podatku, a tym bardziej obliczania czy odprowadzania podatku dochodowego, nie ciąży na notariuszach, a na podatniku. Trudno zresztą byłoby nawet taki obowiązek na notariusza nałożyć, bowiem to od podatnika zależy, co zrobi z uzyskanym przychodem, czy np. wykorzysta pieniądze na cele „mieszkaniowe” i tym samy skorzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym od osób fizycznych (analogicznie jest przy tzw. uldze meldunkowej). Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online .

Notariusze mają kłopot z określeniem, któremu staroście i jakie akty poświadczenia dziedziczenia mają przekazywać. Robią to w celu wprowadzenia zmian w ewidencji gruntów i budynków. To efekt obowiązującej od połowy lipca wadliwej nowelizacji prawa geodezyjnego i kartograficznego. Spadek bez ziemi Ustawa zobligowała rejentów do przekazywania "właściwemu staroście" aktów poświadczenia dziedziczenia. Stwierdzają one nabycie spadku przez wskazane osoby. Przed 12 lipca notariusze nie mieli takiego obowiązku. Przekazywali starostom tylko odpisy aktów notarialnych zmieniające stan prawny nieruchomości. To jednak nie budziło zastrzeżeń, gdyż nieruchomość była określona w akcie notarialnym, a właściwość starosty była ustalana przez jej miejsce położenia. Po znowelizowaniu ustawy notariusze nagle stanęli przed pytaniem, jakie dokumenty poświadczające dziedziczenie są zobowiązani przesyłać staroście. Rejenci nie muszą bowiem ustalać, czy zmarły pozostawił jakieś nieruchomości. Poświadczają tylko, kto i jaką część spadku nabywa. Spadkobiercy także nie muszą mówić, co jest w masie spadkowej. Czasem nawet nie wiedzą o pozostawionym mieniu. Możliwa jest też sytuacja, w której w skład spadku nie wchodzi żadna nieruchomość. Rejenci muszą stosować więc literalne brzmienie ustawy. – Do czasu uzyskania od Ministerstwa Administracji i Cyfryzacji oficjalnej wykładni należy przyjąć, że notariusze są zobowiązani do przesyłania wszystkich odpisów aktów poświadczenia dziedziczenia – stwierdza Małgorzata Radziuk, wiceprezes Krajowej Rady Notarialnej. Powoduje to zalew ewidencji gruntów zbędnymi dokumentami. Dlatego MAiC, autor noweli, chce określić sposób jej realizacji. Jednak mimo że ustawa już obowiązuje, resort nie jest zdolny przedstawić konkretów. Który jest właściwy Notariusze nie wiedzą też, do którego starosty wysyłać odpisy. Jest to związane z tym, że spadkobiercy mogą poświadczyć dziedziczenie u dowolnego rejenta w kraju, niezależnie od miejsca śmierci spadkodawcy czy miejsca położenia nieruchomości. – Możliwe są dwie interpretacje „właściwego starosty": starosta właściwy według siedziby kancelarii lub według ostatniego miejsca zamieszkania spadkodawcy. Obie interpretacje są, w świetle obowiązujących przepisów prawa, dopuszczalne. Powoduje to trudności interpretacyjne, które powinny być wyjaśnione – zauważa Radziuk. KRN oczekuje doprecyzowania przepisów tak, by rejenci musieli przesyłać akty poświadczenia dziedziczenia tylko wówczas, gdyby stwierdzały dziedziczenie gospodarstwa rolnego lub dokonanie zapisu windykacyjnego nieruchomości. Autopromocja Specjalna oferta letnia Pełen dostęp do treści "Rzeczpospolitej" za 5,90 zł/miesiąc KUP TERAZ Notariusze podkreślają też, że gdyby projekt dostali do zaopiniowania, tych problemów zapewne by nie było. MAiC twierdzi, że każdy mógł zgłosić swoje uwagi do projektu w trakcie konsultacji społecznych. Opinia dla „Rz" Roman ?Czernikiewicz, prezes Rady Izby Notarialnej ?w Szczecinie Znowelizowany art. 23 prawa geodezyjnego i kartograficznego? jest moim zdaniem bublem legislacyjnym, mimo że w zasadzie problem dotyczy tylko ośmiu słów. Z ustawy nie wynika, komu ?i jakie akty poświadczenia dziedziczenia notariusze mają obowiązek wysyłać. Przepis ma sens jedynie wtedy, gdy w skład spadku wchodzą nieruchomości, a spadkobiercy o nich wiedzą i podali? je notariuszowi przy sporządzaniu aktu. Wtedy zmiany w ewidencji gruntów dokonywane są niejako automatycznie. Jednak przez nieprecyzyjny przepis notariusze zasypują starostów aktami, ?z których wiele jest dla nich nieprzydatnych. Ustawodawca, niestety, nie pomyślał, i chcąc ułatwić życie urzędnikom ewidencji gruntów, stworzył przepis, który nie ma większego sensu.

gdzie notariusz wysyła akt notarialny